KRYZYS, CZYLI CO?

Kryzys nie jest wydarzeniem. Kryzys jest naszą reakcją na wydarzenie.

Żyjemy w czasach, które obfitują w nowe możliwości i jednocześnie zmagamy się ze stresem, pośpiechem, presją, bezradnością. Coraz gorzej radzą sobie z tym dzieci i młodzież, mają problemy z budowaniem relacji i braniem odpowiedzialności za własne życie.

Wielu z nich zmaga się z problemami depresji młodzieńczej, często nierozpoznanej przez najbliższych, wobec trudności przybiera postawy buntu i niezrozumienia.

Kryzys jest destabilizacją wynikającą z zaistnienia trudnej sytuacji. W miarę narastania sytuacji stresowej, zwykłe mechanizmy radzenia sobie nie przynoszą już ulgi, człowiek zaś doświadcza często ekstremalnych uczuć lęku, gniewu, żalu, wrogości, bezradności, beznadziejności oraz poczucia wyobcowania wobec siebie, rodziny oraz społeczeństwa. Taki stres może stanowić reakcję na pojedyncze zdarzenie lub kilka zdarzeń występujących jednocześnie bądź jedno po drugim.

Nierzadko się zdarza, że reakcją na kryzysy są samouszkodzenia lub próby samobójcze. Wg danych PAP ze stycznia 2023r. ilość tych prób wśród polskich dzieci i nastolatków wzrosła w ciągu ostatnich trzech lat aż o 150 procent! W 2022r. podjętych zostało 2031 prób.

MOJE DZIECKO MA KRYZYS. CO MOGĘ ZROBIĆ?

Rodzice i nauczyciele coraz częściej doświadczają bezradności i nie potrafią pomóc. Pomoc jest możliwa, wymaga jednak świadomości i kompetencji, które trzeba budować. Organizowane przez nas warsztaty to krok właśnie w tę stronę.
Zaprosiliśmy do poprowadzenia tych warsztatów TOMASZA BILICKIEGO, wieloletniego PRAKTYKA w pracy z interwencją kryzysową.

Dowiemy się, jak w praktyce udzielić pierwszej pomocy psychologicznej w sytuacji kryzysowej, co konkretnie możemy robić i mówić, aby dać realne wsparcie.

DLA KOGO?

Warsztaty adresujemy do psychologów, pedagogów, nauczycieli i rodziców i wszystkich, którzy są zainteresowani skutecznym wspieraniem dzieci i młodzieży w trudnych emocjonalnie sytuacjach i realną pomocą w kryzysie. Aby stać się częścią rozwiązania problemu, potrzebujemy kompetencji i narzędzi. Sama dobra wola i piękne intencje nie wystarczą – warto dowiedzieć się nie tylko, co robić, ale też – czego nie robić. Czasem chcemy pomóc, ale podejmowane działania okazują się tej pomocy odwrotnością.